Een expositie over het leven en werk van de schrijver en dichter František Hrubín (1910-1971), die zijn jeugd doorbracht in Lešany. Hij was zo geïnspireerd door de lokale regio dat je hem terugvindt in zijn proza - de reminiscente prozagedichten “Aan tafel”, “Een slokje leven” en de novelle “Het gouden vennetje”, maar ook in zijn poëtische werken “Romance voor een gevleugelde vrouw”, “Lešanské Jesličky”, de cyclus “Rezekvítek”, enz.
Romance voor een gevleugeld meisje, Lešanské Jesličky, Zlatá reneta - dit is slechts een kleine opsomming van de balladenverhalen van František Hrubín (1919-1971), die hij in het landschap rond de rivier de Sázava plaatste, waar hij zijn jeugd doorbracht. Netvořice, Běsná, Obory, Chleby, Pěnkavský jez... En vooral Lešany, waar een nieuwe gedenkhal in het stadskantoor, in de rechtervleugel van het voormalige kasteelterrein, deze belangrijke inwoner herdenkt.
De gedenkhal wordt betreden door een bord in de vorm van een groot kartonnen boek met de tekst van Hrubín's manuscript van Lešany Cribs. De centrale hal wordt geflankeerd door ruimtelijke modules - “kristallen” met een dwarsdoorsnede van het werk van František Hrubín. Aan de linkerkant staan fragmenten uit zijn werken voor kinderen met illustraties van Josef Čapek, Josef Lada, Adolf Zábranský, Zdeněk Miler, Matěj Forman, Lucie Lomová of Kamil Lhoták. De rechterkant begeleidt chronologisch het werk van Hrubin voor volwassenen. De voorkant van de zaal herinnert aan de jeugd van de dichter in Lešany. Een kenmerkend element van dit deel van de tentoonstelling is een houten tafel met foto's en documenten uit het familiearchief en een gedenkboek genaamd Aan tafel. Het pad door de tentoonstelling “wikkelt” zich rond een halve cirkel op de vloer gemaakt van zand, kiezels en keien, die samen met de grootschalige foto aan de muur de romantische canyon van de rivier de Sázava oproept. Rond dit “schiereiland” komt men vervolgens in de volgende ruimte, waar men een audiovisuele compilatie over František Hrubín, filmfragmenten of lezingen kan bekijken. Dit deel van de tentoonstelling doet denken aan het werk van Hrubin vertaald naar het scherm en de theaterborden.